Ο μύθος της Φαίδρας αποτέλεσε θέμα πολλών τραγωδιών στη νεωτερικότητα. Από τις πιο γνωστές είναι η Φαίδρα (1677) του Jean Racine (1639-1699). Πρόκειται για ένα έργο, χαρακτηριστικό του γαλλικού κλασικισμού, που παίζεται ακόμα και σήμερα στις θεατρικές σκηνές. Στην εκδοχή του Ρακίνα, η Φαίδρα που ταλανίζεται από τον έρωτά της για τον Ιππόλυτο, τον γιo του άντρα της Θησέα, εκμυστηρεύεται το πάθος της πρώτα στην τροφό της:
Η Αθήνα τον αγέρωχο μου φανερώνει εχθρό μου. Τον βλέπω και στη θέα του χλομιάζω, κοκκινίζω Μια ταραχή σηκώνεται στην έκθαμβη ψυχή μου Ούτε να δω μπορούσα πια ούτε και να μιλήσω Και πάγωνα και φλεγόμουν παντού σε όλο το σώμα.
Όταν αργότερα πληροφορείται ότι ο Θησέας πέθανε, αποφασίζει, όπως τη συμβουλεύει η τροφός της, να ομολογήσει και στον Ιππόλυτο τον έρωτά της, και όταν εκείνος μένει ψυχρός απέναντί της, η Φαίδρα, εκτός εαυτού, του ζητά να τη σκοτώσει:
Η χήρα του Θησέα τον Ιππόλυτο τολμά να αγαπά! Τούτο το απαίσιο τέρας μην σου ξεφύγει, πίστεψέ με. Νά, η καρδιά μου. Εδώ το χέρι σου ας χτυπήσει. Την προσβολή που σού ’κανα θέλοντας να ξεπλύνω, Προς του σπαθιού σου κιόλας τη μεριά νιώθω να γέρνω. Χτύπα.
Ο Θησέας είναι, ωστόσο, ζωντανός και όταν επιστρέφει στην Αθήνα, είναι η τροφός που συκοφαντεί τον Ιππόλυτο στον πατέρα του. Ο Θησέας θα καταραστεί τον Ιππόλυτο, που θα πεθάνει. Η Φαίδρα μετά τον θάνατό του θα αυτοκτονήσει με δηλητήριο, αλλά, πριν πεθάνει, θα ομολογήσει στον άντρα της το άνομο πάθος της.
H φωτογραφία απεικονίζει τη διάσημη στην εποχή της ηθοποιό Sarah Bernhardt (1844-1923) στον ρόλο της Φαίδρας. Η φωτογραφία, που τραβήχτηκε γύρω στο 1874, ανήκει σήμερα στη συλλογή του μουσείου Getty (Los Angeles, ΗΠΑ). Πηγή: Wikimedia Commons .
