Στο βιβλίο του ο γάλλος μελετητής, ύστερα από μια επισκόπηση της θεωρίας της ειρωνείας εξετάζει τις λειτουργίες του ειρωνικού λόγου. Στο κεφάλαιο, από όπου προέρχεται το απόσπασμα, εξετάζει τον ειρωνικό λόγο αντιστικτικά προς τον ανταγωνιστικό λόγο της επιστήμης, της θρησκείας, της νομικής, της πολιτικής.
O ειρωνικός λόγος, ως επί το πλείστον, είναι λόγος δια-βολικός («dia-bolique») —λόγος που αντιτίθεται προς τον συμ-βολικό («sym-bolique») ομόφωνο και σε τελική ανάλυση συναινετικό προς τον θρησκευτικό, για παράδειγμα, λόγο—, στον βαθμό που ένας ειρωνικός λόγος είναι πάντα επιδεκτικός «κακής ερμηνείας».
Philip Hamon, L’Ironie littéraire, Hachette, Παρίσι 1996, σ. 61-62. Μτφρ. για τους Σελιδοδείκτες: Κατερίνα Κωστίου.
