Πεντάστιχο μόλις, αυτό το ποίημα του Δρίβα, από την ενότητα των μοντέρνων ποιημάτων του «Μια δέσμη αχτίδες στο νερό» (1937), επιφυλάσσει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ευρήματα της έρευνας για τη σχέση της ελληνικής ποίησης με τον κινηματογράφο. Κι αυτό γιατί η λανθάνουσα πηγή του ποιήματος είναι η ενενηνταπεντάλεπτη ταινία Anna Karenina (1935), που σκηνοθέτησε ο αμερικανός σκηνοθέτης Clarence Brown, με πρωταγωνίστρια την Garbo. Πρόκειται για τη γνωστότερη κινηματογραφική μεταφορά του περίφημου ομώνυμου μυθιστορήματος του Λέοντα Τολστόι (πρώτη δημοσίευση σε συνέχειες σε περιοδικό, 1873-1877), δεδομένου ότι η παραγωγή της έγινε από τη μεγάλη χολυγουντιανή εταιρεία «Metro-Goldwyn-Mayer» και η πρωταγωνίστριά της ήταν μια από τις διασημότερες ηθοποιούς της εποχής της. Αν ο αναγνώστης του ποιήματος δει δύο σκηνές τής εν λόγω ταινίας δεν μένει η παραμικρή αμφιβολία ότι το ποίημα βασίζεται σε αυτές, αξιοποιώντας ιδίως αφηγηματικά και εκφραστικά στοιχεία της δεύτερης σκηνής, η οποία αφηγείται την τραγικότερη στιγμή της ταινίας (και του μυθιστορήματος), την αυτοκτονία της Καρένινα (αναλυτική σύγκριση του ποιήματος με την ταινία βλ. στη μελέτη του Γαραντούδη 2013α).