Το ποίημα αναφέρεται στις πρώτες Δελφικές Εορτές που οργάνωσαν ο Άγγελος Σικελιανός και η Εύα Πάλμερ-Σικελιανού στους Δελφούς το 1927. Μέρος του προγράμματος ήταν η παράσταση του Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου. Η εστίαση του ποιήματος είναι στην τεχνολογική καταγραφή της παράστασης από φωτογραφικές και κινηματογραφικές κάμερες, γεγονός που καταδεικνύει την τεκμηριωτική μανία της εποχής.
Στους Δελφούς εμετρήθηκε το πνεύμα δύο Ελλάδων. Ο Αισχύλος πάλι εξύπνησε την ηχώ των Φαιδριάδων. Lorgnons, Kodak, opérateurs, στου Προμηθέα τον πόνο έδωσαν ιδιαίτερο, γραφικότατο τόνο. Ένας λυγμός εκίνησε τ’ απίθανα αυτά πλήθη. Κι όταν, χωρίς να πέσει αυλαία, η ομήγυρις διελύθη, τίποτε δεν ετάρασσε την ιερή εκεί πέρα σιγή. Κάποιος γυπαετός έσχισε τον αιθέρα…
Αναδημοσιεύεται από την Ανεμόσκαλα .
