Οι διαφορετικές εκδοχές της υπόστασης της ποίησης παρουσιάζονται από τον Νίκο Καρούζο στο συγκεκριμένο ποίημα. Η ποίηση φαίνεται ότι κλυδωνίζεται νοηματικά ανάμεσα στις δύο αντιθετικές εκδοχές της ίασης και του τραύματος. Εντέλει, όμως, για τον ποιητή τα ποιήματα αποτελούν σημάδια μιας βαθιά βασανιστικής περιπέτειας.
Ποτέ στ’ αλήθεια δεν το ’μαθα τί είναι τα ποιήματα. Είναι πληγώματα είν’ ομοιώματα φενάκη φρεναπάτη; Φρενάρισμα ίσως; ταραχώδη κύματα; τί είναι τα ποιήματα; Είν’ εκδορές απλά γδαρσίματα; είναι σκαψίματα; Είναι ιώδιο; Είναι φάρμακα; είναι γάζες επίδεσμοι παρηγόρια ή διαλείμματα; Πολλοί τα βαλσαμώνουν ως μηνύματα. Εγώ τα λέω ενθύμια φρίκης.
Νίκος Καρούζος, Δυνατότητες και χρήση της ομιλίας (1979). Τα Ποιήματα Β΄ (1979-1991), Ίκαρος, Αθήνα 2007, σ. 24.
