Στα κείμενα του Μιχαήλ Μήτρα μεταβαίνουμε σταδιακά από την ανάγνωση στη θέαση, παρακολουθώντας την ανάπτυξη μιας γραφής υβριδικής, που διευρύνει τα κειμενικά δεδομένα με το υλικό της εικόνας. Τα «δυσανάγνωστα» ποιήματά του μας δημιουργούν αντιδράσεις και εντυπώσεις στην καθαρότητα και πρωτογένειά τους: προσμονή, απογοήτευση, πίεση, άγχος μάς υπενθυμίζουν τί συνηθίζουμε να διαβάζουμε και τί να βλέπουμε ή να ακούμε και το παρουσιάζουν μπροστά μας, θέτοντάς μας ενώπιον της ευθύνης μας: τί πρέπει να κάνουμε για τα κείμενα αυτά; Ποια είναι η σχέση του βιώματος καθαυτού με τις λεπτομέρειες που το περιβάλλουν; Κείμενα που κρύβουν αυτό που περισσότερο πρέπει να ειπωθεί, και που ελπίζουν πως θα βρεθεί κάποτε ένας τρόπος καλύτερος από τη σιωπή για να εκφραστεί η κρίσιμη αλήθεια τους. Πηγή: εφ. Η Αυγή, 7 Ιουνίου 2015 (Αναγνώσεις: Κριτική βιβλίου, τεχνών και επιστημών ).