Καθώς υπάρχει ελευθερία στα πρωτόκολλα ανάγνωσης των περιοδικών ποίησης, μπορεί κανείς να φανταστεί ποικίλες και πολλαπλές ιδιοσυγκρασιακές και αντιφατικές εμπειρίες εντός του κοινού τους — ένα άνοιγμα στη μορφή χωρίς παράλληλό του. Αξίζει να διερευνήσουμε εκείνους τους τρόπους ή τα τεχνάσματα που χρησιμοποιούνται από το περιοδικό για να ισορροπήσουν τη φυγόκεντρη τάση του ανοίγματος. Μερικοί από τους τρόπους αυτούς συνδέονται με τη δραστηριότητα ενός εκδότη που προσπαθεί να ελέγξει τους λόγους του περιοδικού. Σταδιακά, για τους τακτικούς αναγνώστες του κάθε περιοδικού δημιουργούνται σταθερές προσδοκίες.