Οι προσεγγίσεις στο ζήτημα της σχέσης της ποίησης και της μουσικής είναι πολλές και προέρχονται από διάφορους χώρους, όπως τη φιλοσοφία, την αισθητική, τη συγκριτική λογοτεχνία, τις πολιτισμικές σπουδές. Τα ερωτήματα είναι ποικίλα, αλληλοσυνδεόμενα και ταυτόχρονα ατέρμονα, όπως και οι τρόποι με τους οποίους οι ποιητές συλλαμβάνουν και πραγματώνουν τελικά την προτροπή του Πλάτωνα μουσικήν ποίει και ἐργάζου (Φαίδων 60e). Μερικά από τα πιο συχνά ερωτήματα είναι: πώς ορίζεται η μουσικότητα της ποίησης σε σχέση με την πρόζα; Ποια η σχέση της χρονικότητας/μουσικής και της χωρικότητας/οπτικής διάστασης της ποίησης; Πώς (και αν) μεταφράζεται η «μουσική της ποίησης»; Πώς πρέπει να προσεγγίζουμε τις αναγνώσεις των ποιημάτων από τους ίδιους τους ποιητές; Πώς εγγράφεται η μουσική στην ποιητική παράδοση και η ποίηση στη μουσική παράδοση; Πώς οι μηχανές αναπαραγωγής ήχου επηρέασαν τη μουσικο-ποιητική εμπειρία και θεωρία; Πώς αντιμετωπίζουν τη μελοποίηση της ποίησης οι ποιητές και πώς οι μουσικοί (Cone 1974 και Διονυσόπουλος 2002); Ποιος ο ρόλος της ακουστικής εικονοποιΐας στη «μουσική» ενός ποιήματος (αναφορές σε διάφορα είδη μουσικής, αλλά και σε ηχητικά πεδία/soundscapes) (Schafer 1994); Σε τελική ανάλυση: πώς «ακούμε» ένα ποίημα για να το «καταλάβουμε»;