Πίνακες του Paul Rumsey που εντάσσονται στη σειρά «Library Heads». Σύμφωνα με τον Rumsey, στόχος είναι να απεικονιστούν οι ιδέες από το εξωτερικό/πολιτικό επίπεδο έως το εσωτερικό/ψυχολογικό με την αξιοποίηση της ελευθερίας που προσφέρει ο «μεταφορικός ρεαλισμός» («metaphoric realism»), δηλαδή η χρήση οπτικών μεταφορών κατά την απεικόνιση του κόσμου (βλ. άλλα έργα του εδώ ). Ο καλλιτέχνης ξεκινά εφαρμόζοντας την τεχνική του σκίτσου, αλλά συνεχίζει μέχρις ότου όλα «να μεταμορφωθούν και να στερεοποιηθούν σε μία ψευδαίσθηση αληθινού χώρου, με στέρεα αντικείμενα και μορφές». Το έργο πρέπει να δίνει την εντύπωση ότι «μπορείς να μπεις μέσα στην εικόνα, να περιπλανηθείς μέσα της και να αγγίξεις πράγματα». Όπως και το σύνολο του έργου του καλλιτέχνη, η συλλογή «Library Heads» χαρακτηρίζεται από αμφισημία, τα έργα είναι ταυτόχρονα κωμικά και ενοχλητικά και η προέλευση της έμπνευσής τους ονειρική (περισσότερα για τον καλλιτέχνη βλ. εδώ ).

Το έργο μπορεί να αξιοποιηθεί ως αφορμή για προβληματισμό σχετικά με τη διαδικασία της ανάγνωσης ως πολυ-πρισματικής «εξαγωνικής» διαδικασίας, σύμφωνα με τη θεώρηση του Beach (1993): ο αναγνώστης διαβάζοντας προβαίνει δυνητικά σε πολλαπλές επιμέρους ή τεμνόμενες μεταξύ τους αναγνώσεις. Οι δυνατές αναγνώσεις μπορεί ως προς την προοπτική ή τους στόχους που θέτει ο αναγνώστης, να είναι κειμενικές, βιωματικές, ψυχολογίζουσες, κοινωνικές, πολιτισμικές ή ιστορικές: δηλαδή, ενδέχεται, ο αναγνώστης διαβάζοντας ένα λογοτεχνικό κείμενο να διερευνά τους κώδικες ή τις συμβάσεις γραφής και ανάγνωσης, να επιστρατεύει τα προσωπικά του βιώματα ή να έρχεται αντιμέτωπος με την ψυχολογική του ταυτότητα, να αντικρίζει στο κείμενο ή στον τρόπο που ο ίδιος το διαβάζει, την «ηχώ» του κοινωνικο-πολιτισμικού και ιστορικού πλαισίου που διαποτίζει το κείμενο αλλά και τον ίδιο ως υποκείμενο. Επιπλέον, κατά τη διαδικασία της ανάγνωσης, όποιος και αν είναι ο κυρίαρχος προσανατολισμός της, είναι παρούσες οι νοητικές διεργασίες αλλά και οι «βιβλιοθήκες» του αναγνώστη. Όπως λέει ο Σεφέρης, «[…] κάθε αναγνώστης περιβάλλεται από μια βιβλιοθήκη, είτε πραγματική είτε ιδεατή — μπορούμε εύκολα να φανταστούμε πως όλα αυτά τα βιβλία που έχει διαβάσει, συντελούν στην ανάγνωσή του» (Γ. Σεφέρης, Δοκιμές Β΄, σ. 185).