Η εμφαντική υπόδειξη της διαπλοκής φιλοσοφικού λόγου και ποιητικής έκφρασης οροθετείται ήδη από τον 4ο αιώνα π.Χ. Η «Θεωρία των Ιδεών» , ο βασικός σταθμός στον φιλοσοφικό στοχασμό του Πλάτωνα, αναπτύσσεται στην Πολιτεία με τον προσφιλή τρόπο του αρχαίου φιλοσόφου, τον διάλογο. Η απάντηση στο ερώτημα «γιατί ο Πλάτωνας επιλέγει να εκθέσει τις φιλοσοφικές του απόψεις σε λογοτεχνίζουσα μορφή;» είναι πολύπλευρη. Ο διάλογος, ως εκφραστική τεχνική, «λέει και αποσιωπά», διαμορφώνει τάσεις, ώστε να αφήσει στον αναγνώστη το δικαίωμα να οικοδομήσει τον δικό του λόγο. Επίσης, στον διάλογο —ακόμη και στον κειμενικό— υποκρύπτεται μια προφορικότητα, η οποία υπερέχει της στατικότητας της γραφής, την «αρνείται», κατά μία έννοια, και χαρακτηρίζεται ως το είδος του γραπτού λόγου, το οποίο είναι ανοιχτό, με μια αμφίδρομη και αέναη κίνηση μεταξύ συνδιαλεγομένων και αναγνώστη. Στο βίντεο μεταγλωττίζεται στα ελληνικά η ταινία κινουμένων σχεδίων του Sam Weiss (Chruchill Films, 1973). Πηγή: Projet Homère .