Ο όρος μικρομυθοπλασία (microfiction) απαντάται σε μεγάλο τμήμα της διεθνούς βιβλιογραφίας όπου το πρόθεμα μικρο- (micro-) σε αντίστιξη με το μακρο- (macro-) τείνει να επικρατήσει ως αναγνωρίσιμο στις περισσότερες γλώσσες. Επιπλέον, μέχρι στιγμής ενώ όλες οι έρευνες κινούνται συγκριτικά με άλλα είδη, η μικρομυθοπλασία εξετάζεται ταυτόχρονα στο διαχρονικό και συγχρονικό άξονα και διατηρεί ακόμα στενούς δεσμούς με άλλα λογοτεχνικά είδη μικρής φόρμας με έμφαση στη συντομία, όπως το μύθο και το διήγημα. Ένα εντελώς διαφορετικό όνομα θα συνεπαγόταν απόλυτη ρήξη με αυτά και δε θα ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Ακόμα και ο ευφυής όρος flash fiction, τον οποίο επινόησε ο James Thomas το 1992 διατηρεί δεσμούς με την έννοια της μυθοπλασίας (fiction), αποφεύγοντας τον γενικότερο όρο αφήγηση (narration), η οποία μπορεί να μην είναι μυθοπλαστική.

Για τους σκοπούς της παρούσας εργασίας θα χρησιμοποιήσουμε τον όρο σύγχρονη μικρομυθοπλασία ως αντίστοιχο του αγγλικού micro/flash fiction και του ισπανόφωνου micro/minificción. Ο προσδιορισμός σύγχρονη χρησιμοποιείται για να τη διακρίνει από τη μικρομυθοπλασία με τη διαχρονική της έννοια και κατά περίπτωση, χρησιμοποιούνται και ως συνώνυμοι οι όροι μικροδιήγημα, υπέρμικρο διήγημα και μπονζάι.

Δήμητρα Ι. Χριστοδούλου, Η μικρομυθοπλασία (microfiction, flash fiction, minificción) ως πολιτισμικό φαινόμενο: μελέτη για ένα νέο διεθνές κι εθνικό είδος λόγου. Αδημοσίευτη μεταπτυχιακή εργασία, Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού Παντείου Πανεπιστημίου, Αθήνα 2013, σ. 10-11.