Το 1968 ο συνθέτης Michael Nyman δανείστηκε από τις εικαστικές τέχνες τον όρο μινιμαλισμός για να περιγράψει ένα νέο και αρκετά πειραματικό είδος μουσικής που συντίθεται από περιορισμένα έως και ελάχιστα υλικά. Ένα μινιμαλιστικό μουσικό έργο έχει συνήθως αργό τέμπο και αξιοποιεί κατά κανόνα λίγες νότες και όργανα που επαναλαμβάνονται συνεχώς. Και στην περίπτωση της μινιμαλιστικής μουσικής ο ρόλος του δέκτη-ακροατή θεωρείται καθοριστικός ως προς την πρόσληψη και τη σημασιοδότηση του έργου.

Από τους γνωστότερους εκπροσώπους του μουσικού μινιμαλισμού ο Philip Glass συνθέτει τον Μάιο 1968 ένα έργο για δύο φλάουτα, αφιερωμένο στον Erik Satie. Και εδώ ο ακροατής αναγνωρίζει τη διαρκώς επαναλαμβανόμενη μελωδία που κυριαρχεί σε όλο το έργο. Το έργο ηχογραφήθηκε από το μουσικό σύνολο Alter Ego (Ρώμη 1999). Περισσότερες πληροφορίες για τον συνθέτη και το έργο του μπορείτε να διαβάσετε στον επίσημο διαδικτυακό του τόπο .