Ολόκληρο το ποίημα είναι μια εννοιολογική μεταφορά, που διαμορφώνεται ως εξής: Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ. Η λέξη ζωή είναι το πεδίο-στόχος (target domain) και η λέξη ταξίδι είναι το πεδίο-πηγή (source domain). Συγχρόνως, καταγράφονται και δευτερεύουσες μεταφορές: η ζωή είναι ένα καράβι που ταξιδεύει, οι δυσκολίες της ζωής είναι τρικυμίες, ο θάνατος είναι το τελευταίο ταξίδι, ο θάνατος είναι άπειρο και νύχτα κλπ. Με τη μεταφορά η πραγματικότητα αλλάζει όψη, αναδημιουργείται ή παίρνει όψεις ποικίλες που περιμένουν τους αναγνώστες να τις οικειοποιηθούν.
Καλό ταξίδι, αλαργινό καράβι μου, στου απείρου και στης νυχτός την αγκαλιά, με τα χρυσά σου φώτα! Να ’μουν στην πλώρη σου ήθελα, για να κοιτάζω γύρου σε λιτανεία να περνούν τα ονείρατα τα πρώτα.
Η τρικυμία στο πέλαγος και στη ζωή να παύει, μακριά μαζί σου φεύγοντας πέτρα να ρίχνω πίσω, να μου λικνίζεις την αιώνια θλίψη μου, καράβι, δίχως να ξέρω πού με πας και δίχως να γυρίσω!
Αναδημοσιεύεται από την Ανεμόσκαλα .
