Beata Beatrix

Το ποίημα «Beata Beatrix» του Τ.Κ. Παπατσώνη ήταν εκείνο που πολιτογραφήθηκε ως το εισιτήριο της ελληνικής ποίησης στο ρεύμα του μοντερνισμού. Ο τίτλος παραπέμπει στον ομώνυμο πίνακα του προραφαηλίτη ζωγράφου Dante Gabriel Rossetti (1864-1870), ο οποίος, με τη σειρά του, είχε δανειστεί την ομώνυμη γυναικεία μορφή από την δαντική ποίηση, αποκορύφωμα της μυστικιστικής θέωσης του ανθρώπου. Ο Παπατσώνης, έχοντας ως βάση τη διαδεδομένη, για την εποχή του, λυρική φύση της ποίησης, αρθρώνει μια έντονα φορτισμένη συγκινησιακή δομή λόγου, εμποτισμένη, όμως, δραστικά από τη μυστικιστική ενόραση. Οπωσδήποτε, πρώτιστο μέλημα αυτής της μετατροπής του πίνακα σε ποίημα είναι να δοθεί εναργής υπόσταση, μέσω της συνομιλίας με την αναπαραστατική τέχνη, στον ασαφή εσωτερικό κόσμο του δημιουργού, ανακλώντας έτσι τη λογοτεχνική παράδοση του συμβολισμού, που προωθούσε τη διαπλοκή των δύο πεδίων. Πηγή: Tate Gallery .

Λογοτεχνικά κείμενα
Κριτικά κείμενα