Το ποίημα του Μάρκου Μέσκου ανθολογείται στο σχολικό βιβλίο λογοτεχνίας της Γ΄ Λυκείου και συνιστά ένα κλασικό παράδειγμα παρανάγνωσης. Ανήκει στην τέταρτη ποιητική συλλογή του ποιητή Άλογα στον Ιππόδρομο. Στην ποίηση του Μέσκου βρίσκουμε αδιάσπαστη την ενότητα φύσης και κοινωνίας. Η βιωματική σχέση του ποιητή με τον τόπο καταγωγής του (Έδεσσα), με την ανθρωπογεωγραφία της και τη φύση της πλέκονται με σπαρακτικό τρόπο σε πολλά του ποιήματα. Εδώ με τον τελευταίο στίχο ο ποιητής δεν απευθύνεται στον ομηρικό ήρωα Οδυσσέα, αλλά θυμάται τον φίλο του Οδυσσέα Γιαννόπουλο (λογοτεχνικό ψευδώνυμο: Όμηρος Πέλλας) και συγγραφέα του μυθιστορήματος Στάλαγκ VI C. Ημερολόγιο της ομηρίας , το οποίο αφηγείται την καθημερινή ζωή των αιχμαλώτων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Γερμανίας.