Το όνομα του φοβερού εχθρού δεν είναι άλλο από την εικόνα. Ωστόσο, παρά το διαφορετικό συντακτικό τους, γραφή και εικόνα συγγενεύουν: αποδίδονται στο νόημα μέσα από κάτι διαφορετικό, κάτι ξένο· είναι παραστάσεις αντλημένες από τον λαβύρινθο της κοινωνικής σύμβασης· πρόκειται για ανθρώπινες κατασκευές που παράγουν επικοινωνιακό έργο.

Το ίδιο το βιβλίο είναι μέσο μαζικής επικοινωνίας και, συνεπώς, συμμετέχει στους αντίστοιχους μηχανισμούς. Δεν είναι μια υλικότητα ξένη προς τα Μέσα, ένα φαινόμενο επικοινωνιακό που τα Μέσα απλώς διαχειρίζονται. Το βιβλίο δεν είναι αθώο αλλά συνένοχο στο παιχνίδι της επικοινωνίας, συνεπώς και στο παιχνίδι της εξουσίας. Το βιβλίο σήμερα έχει βέβαια να αναμετρηθεί με τα άλλα Μέσα. H ύπαρξή του, οι συνθήκες παραγωγής και κυκλοφορίας του, εξαρτώνται πλέον άμεσα από τις εξελίξεις στον τομέα των νέων τεχνολογιών. H μετάβαση από την εποχή του έντυπου λόγου στην εποχή του ηλεκτρονικού φαίνεται να συντελείται με ταχύτερους ρυθμούς από αυτούς που είχαμε προβλέψει και οι συνέπειες φαίνεται να είναι πολύ πιο ριζοσπαστικές από τις αναμενόμενες.

Είναι κοινή η διαπίστωση ότι η τύχη του συναρτάται άμεσα από την υπέρμετρη ισχύ των MME στη διαμόρφωση και χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Το ζήτημα αυτό εμπλέκει αναπόφευκτα την παραγωγή, διακίνηση και ανάλωση του γραπτού λόγου. Η σχέση του βιβλίου προς τα MME αφορά περισσότερο στις χρήσεις και λιγότερο στην ίδια την πολιτισμική ταυτότητα του βιβλίου, η οποία μετασχηματίζεται δραστικά από τις καινούριες τεχνολογίες της γραφής.