Διαχρονικά οι κορυφαίες γυναικείες μορφές του χριστιανικού μύθου, Μαρία η Παρθένος, Μαρία Μαγδαληνή, Σαλώμη, έχουν τραβήξει τα βλέμματα ελλήνων και ξένων λογοτεχνών, ο καθένας αποδίδοντας με διαφορετικό τρόπο τον ρόλο τους μέσα στη χριστιανική αφήγηση και εστιάζοντας άλλοτε σε περισσότερο υπερβατικά και άλλοτε σε εγκόσμια συμφραζόμενα (ενδεικτική ελληνική βιβλιογραφία: Solà 2005· Κεφαλέα 2004· Ντουνιά 2011). Το ίδιο ισχύει και για τη ζωγραφική. Τον διαφορετικό τρόπο επεξεργασίας και αναπαράστασης των γυναικείων βιβλικών προσώπων μπορεί κανείς να παρακολουθήσει στους τρεις πίνακες: α) Michelangelo Merisi da Caravaggio, «Η Μαρία Μαγδαληνή σε Έκσταση» (1606), ελαιογραφία, ιδιωτική συλλογή, Ρώμη· β) Tiziano Vecellio, «L’Assunta» (1546-1518), ελαιογραφία, Santa Maria Gloriosa dei Frari (Βενετία) · γ) Gustave Moreau, «L’ Apparition» (1874-1876), ακουαρέλα, Musée d’Orsay (Παρίσι) .