Χαρακτηριστικό δείγμα «έκφρασης» για τον 20ό αιώνα, το ποίημα του αμερικανού μοντερνιστή W.H. Auden (1907-1973), «Musée des Beaux Arts» (1938), που αποτυπώνει μια επίσκεψη του ποιητή στην Εθνική Πινακοθήκη του Βελγίου και τη συμπτυγμένη θέα μιας σειράς πινάκων του φλαμανδού ζωγράφου του 16ου αιώνα Peter Bruegel (1525-1569), με κορυφαίο ανάμεσά τους τον πίνακα «Η Πτώση του Ικάρου» (1558). Ο πίνακας του Bruegel αποτυπώνει ένα χωρίο από τις Μεταμορφώσεις (βιβλίο 8, 183-235) του λατίνου ποιητή Οβιδίου (43 π.Χ.-17 μ.Χ.), που διηγείται την ιστορία της πτώσης του γιού του Δαίδαλου στο πέλαγος, όταν ξεπέρασε το ανθρώπινο μέτρο, κατασκευάζοντας φτερά από κερί για να πετάξει, με αποτέλεσμα να του τα κάψει ο ήλιος, και ο ίδιος να βυθιστεί στο νερό. «Η Πτώση του Ικάρου» του Bruegel βρίσκεται στο κέντρο της δια-καλλιτεχνικής συνομιλίας λογοτεχνίας και ζωγραφικής με τρόπο εμβληματικό. Από ένα γραπτό κείμενο-πηγή, τον Οβίδιο, περνάμε σε έναν πίνακα-στόχο, αυτόν του Bruegel, και από εκεί (με τον πίνακα πια ως υλικό εκκίνησης) σε ένα νέο κείμενο-στόχο, το ποίημα του Auden. Πηγή: Wikimedia Commons .