«Το να κατονομάσω ένα αντικείμενο», είπε το 1891 ο Stéphane Mallarmé στην έρευνα του Jules Huret, «σημαίνει ότι αφαιρώ τα τρία τέταρτα της χαράς του ποιήματος, η οποία βγαίνει από τη σταδιακή αποκάλυψή του: το να υποβάλλεις το θέμα, αυτό είναι το ονειρώδες. Είναι η τέλεια χρήση αυτού του μυστηρίου, που συνθέτει το σύμβολο». Το ποίημα «Αγία» (1865) αποτελεί ένα πρώιμο αλλά άκρως αντιπροσωπευτικό παράδειγμα του πώς συνελάμβανε αυτή τη συμβολιστική μουσική υποβολή. Ο συνθέτης Maurice Ravel μελοποίησε το ποίημα το 1896.
Εκεί στο παραθύρι που αποκρύβει Το ξύλο του σαντάλου το παλαιό Και ξέθωρο της βιόλας της που στίλβει Με φλάουτο ή λαγούτο έναν καιρό,
Κατάχλωμη η Αγία, ξεφυλλίζει Το παλαιό βιβλίο τ’ ανοιχτό Σε Μεγαλυνάρι που κελαρύζει Έναν καιρό με τον εσπερινό:
Στ’ άχραντο υάλωμα που ψηλαφίζει Άρπα καθώς με τη νυχτερινή Την πτήση του Άγγελος τη σχηματίζει Για ενός δακτύλου φάλαγγα λιγνή
Δίχως παλαιό σαντάλου ξύλο μήτε Παλαιό βιβλίο, την αφήνει ευθύς Στο ενόργανο πτίλωμα να αιωρείται, Μουσουργός εκείνη της σιωπής.
Stéphane Mallarmé, Ποιήματα, εισαγ.-μτφρ.-σχόλια Τάκης Βαρβιτσιώτης, Αρμός, Αθήνα 1999, σ. 25.