Στον μύθο του Φάουστ του Goethe, ο έρωτας του Φάουστ για τη Μαργαρίτα είναι ένα σημαντικό επεισόδιο στις περιπέτειες του ήρωα. Η Μαργαρίτα, μια απλή νεαρή γυναίκα που ερωτεύεται τον, νεαρό στην όψη και πλούσιο χάρη στις μαγικές ικανότητες του Μεφιστοφελή, Φάουστ, παραδίδεται ψυχή τε και σώματι στον έρωτα, γίνεται παιδοκτόνος, φυλακίζεται και αποκεφαλίζεται. Η Μαργαρίτα, όπως και ο Φάουστ, έγινε ένας σύγχρονος μύθος, εκδοχές του οποίου συναντάμε τόσο στη λογοτεχνία, όσο και στις αναπαραστατικές τέχνες. Ο πίνακας με τίτλο «Ο Φάουστ και η Μαργαρίτα στον κήπο» του James Tissot (1861, πηγή: Wikiart ) είναι εμπνευσμένος από την ακόλουθη σκηνή από το έργο του Γκαίτε:
ΦΑΟΥΣΤ: Μπουκέτο κάνεις;
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: (Κόβει μια μαργαρίτα και μαδά ένα ένα τα φύλλα της) Όχι είν’ ένα παιγνίδι.
ΦΑΟΥΣΤ: Τι;
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Μη! θα γελάσετε με μένα. (Μαδά και ψιθυρίζει)
ΦΑΟΥΣΤ: Τι ψιθυρίζεις;
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: (Σιγαλά) Με αγαπά — δε με αγαπά.
ΦΑΟΥΣΤ: Ουράνια μου γλυκιά θωριά!
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: (Εξακολουθεί) Με αγαπά — δε με αγαπά — (Μαδώντας και το τελευταίο φύλλο ξεφωνίζει με χαρά)
Με αγαπά!
ΦΑΟΥΣΤ: Ναι, παιδί μου, του άνθους η φωνή θεϊκός χρησμός ας σoυ είναι! Σε αγαπά!
Τι έχει να πει το νιώθεις; Σε αγαπά! (Της πιάνει και τα δυο χέρια)
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Ανατριχιάζω!