Η performance/επιτέλεση, πέρα από την πολιτική της εμβέλεια, δοκιμάζει και δοκιμάζεται στα σύνορα των καλλιτεχνικών εκφράσεων. Είτε γίνεται σε ανοιχτό ή σε κλειστό χώρο, είτε είναι ατομική ή συμμετοχική, με αρχαϊκή ή με σύγχρονη τεχνική υποστήριξη, σε θεσμούς ή έξω από θεσμούς, με μικρό ή μεγάλο κοινό, αποτελεί μια προνομιούχα στιγμή. Και αυτό γιατί λειτουργεί σαν ευκαιρία πυκνής ανταλλαγής ενέργειας ανάμεσα στον καλλιτέχνη, ή τους καλλιτέχνες και το κοινό, σε ειδικές συνθήκες χρόνου και χώρου, πάντα όμως με την παρουσία και την πρωτοβουλία του performer/επιτελεστή. Σε αυτό το πνεύμα, η επιτέλεση αναδεικνύεται ως ένα πεδίο δοκιμής της επικοινωνίας, της αλληλόδρασης και εν τέλει της ίδιας της «τέχνης» (βλ. και το άρθρο του Δημ. Αγραφιώτη, «Για μια επιτελεστική ποιητική», περ. Ποιητική, τχ. 4, Φθινόπωρο-Χειμώνας 2009). Στη φωτογραφία, η επιτέλεση του Δημοσθένη Αγραφιώτη με τίτλο «CRISE / cries in meta-EUROPE» στο καλλιτεχνικό γεγονός Love Letters to a (Post-)Europe @ Bios (Οκτώβριος 2015). Από την προσωπική ιστοσελίδα του καλλιτέχνη .