Ένα από τα σημαντικότερα γνωρίσματα του κωμικού είναι η αρνητικότητά του. Ακόμη και όταν δεν επιδιώκει να κατεδαφίσει, ή περιπαίζει χωρίς μοχθηρία, η θέση του είναι κατ’ ανάγκη εναντιωματική (contre). Ποτέ δεν μας κάνει κοινωνούς των θετικών συναισθημάτων του συγγραφέα, ει μη μόνον εξ αντιδιαστολής. […] Οι ιδέες στο κωμικό μεγαλοποιούνται και παραμορφώνονται έτσι ώστε να καταντούν διασκεδαστικές, είτε είναι οικείες στον αναγνώστη είτε όχι. Εξάλλου, αποκομμένες από τα συμφραζόμενά τους, που αποτελούν και το υποστήριγμά τους, φαντάζουν ανερμάτιστες και έωλες. Μάλιστα ο συγγραφέας σπανίως επιτίθεται στην ίδια την ιδέα, καθώς το κωμικό είναι εντελώς ξένο προς την πραγματική συζήτηση. Δεν επιχειρηματολογεί, αλλά γκρεμίζει.

Jean Sareil, L’écriture comique, P.U.F., Παρίσι 1984, σ. 31 & 32. Μτφρ. για τους Σελιδοδείκτες: Κατερίνα Κωστίου.