Πολλές ανθολογίες επιχείρησαν μέχρι σήμερα να συγκεντρώσουν κάποιες από τις νέες ποιητικές φωνές. Όμως στο σύνολό τους σχεδόν δεν παρουσίασαν ένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Και δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού με τους νέους συστεγάζουν και ποιητές προηγούμενης γενιάς, ανθολογούν φίλους και συγγενείς κι ακόμα —το σπουδαιότερο— εξαρτούν την παρουσία του κάθε ποιητή από την οικονομική συμμετοχή του και λησμονούν συχνά κάθε είδους αξιολόγηση.

Αντίθετα μ’ εκείνες τις ανθολογίες-αγκαθολογίες, η έκδοση αυτή, προσπαθώντας να συγκεντρώσει τις πιο αξιόλογες ποιητικές παρουσίες, που παρέχουν σοβαρές ενδείξεις για μιαν αισθητή μελλοντική πορεία, ξεκίνησε με μοναδικό κριτήριο τη συνολική ποιότητα της εργασίας του καθενός και με βάση την αισθητική αξία του κάθε ποιήματος ξεχωριστά. [...]

Ανθολογούνται 21 ποιητές, που έχουν δώσει το πιο αξιόλογο μέρος της εργασίας τους μέσα στην πενταετία που πέρασε, και δεν ξεπερνούσαν το ’70 τα τριάντα χρόνια. [...]

Οι ανθολόγοι προσπάθησαν να είναι όσο γίνεται αντικειμενικοί. Εντούτοις, είναι πιθανό να υπάρξουν αντιρρήσεις για την παρουσία ή απουσία ορισμένων ονομάτων. Αυτό όμως ανήκει στην ευθύνη των ανθολόγων, που δεν είχαν σκοπό να δώσουν δημοσιότητα σε μερικά ονόματα, αλλά να παρουσιάσουν μια ανθολογία όσο γίνεται αντιπροσωπευτική, η οποία θα έκανε γνωστή στο κοινό (και ίσως στους ειδικούς) μιαν «άλλη» ποίηση που βρίσκεται τώρα στα πρώτα της βήματα. Όταν μάλιστα λάβει κανείς υπόψη τη ρευστότητα που επικρατεί στα ποιητικά πράματα της γενιάς μας και την ύπαρξη ενός κακού παρελθόντος στον τομέα της ανθολογίας, θα πρέπει ασφαλώς, αν είναι καλόπιστος, ν’ αναγνωρίσει στους ανθολόγους την καλή προαίρεση και την αγάπη, που τους οδήγησαν στη σύνθεση του μικρού αυτού τόμου. Δικαιολογώντας ίσως την κάποια σχετικότητα των κριτηρίων.

Σ.Κ. Μπεκατώρος & Α.Ε. Φλωράκης, «Εισαγωγικό σχόλιο». Η νέα γενιά. Ποιητική ανθολογία ’65-’70, Κέδρος, Αθήνα 1971, σ. 10-11.