Η ιδιαιτερότητα του είδους των κόμικς θέτει το ζήτημα του ύφους στην κινηματογραφική τους μεταφορά. Όπως υποστηρίζει ο Dru Jeffries στη σχετική μελέτη του,
Η βασική αρχή είναι ότι το ύφος των ταινιών που βασίζονται σε βιβλία κόμικς αποτελεί ένα σύνολο από αυτο-ανακλαστικές χειρονομίες, στο οποίο οι διαφορετικές ικανότητες αναπαράστασης του κόμικς και της ταινίας συλλειτουργούν ταυτοχρόνως σε ένα κινηματογραφικό έργο. […] Περνώντας, μέσα από την αλλαγή μέσου, από τη μορφή των κόμικς στο κινηματογραφικό ύφος, παρεντίθεται ένα επιπλέον επίπεδο μεσολάβησης ανάμεσα στον κόσμο της αφήγησης και την κινηματογραφική του αναπαράσταση. […] [το ύφος των ταινιών που βασίζονται σε κόμικς] είναι κάτι που τίθεται επί του κόσμου της αφήγησης και δεν εκπορεύεται από αυτήν.
Στη συνέχεια αναφέρει συγκεκριμένα το παράδειγμα των 300 (2006, σκην. Zack Snyder), όπου η αργή κίνηση διαφοροποιεί τον χρόνο της θέασης από αυτόν της αφήγησης, όπως μπορεί κανείς να δει από το 2:20′ του βίντεο. Ο Jeffries χρησιμοποιεί για την αλλαγή μέσου τον γνωστό όρο των Jay David Bolter και Richard Grusin remediation και κάνει λόγο για στιλιζάρισμα τόσο στα κόμικς όσο και στις ταινίες, με αποτέλεσμα το ύφος των ταινιών να είναι μη-αφηγηματικό, αλλά να καθορίζει τον τρόπο πρόσβασης στην αφήγηση που παρουσιάζει η ταινία σε πολλά επίπεδα, τονίζοντας τον τεχνητό χαρακτήρα της ταινίας και πηγαίνοντας κόντρα στις κλασικές κινηματογραφικές τεχνικές.
