Στο ποίημα «Εξοπλισμοί» ο Λαπαθιώτης δανείζεται λέξεις αλλά και μιμείται τη σύνταξη και τους εκφραστικούς τρόπους της Υψικαμίνου του Αντρέα Εμπειρίκου, μεταμορφώνοντας την ποιητική γλώσσα και φτάνοντας, μέσω της υπερβολής, ώς τη γελοιοποίηση του ύφους του προτύπου. Βλ. Βογιατζόγλου 1996.
Η παρονυχίδα των ενώσεων εμπαίζει τους κονίκλους των κροτάφων, υπόδημα και τελετή-ζουμπούλι. Δεν αποβλέπει τόσο στον ασπάλακα, που ελλοχεύει με κουφούς θυσάνους, φωταγωγός ανώφελων υπερθεματισμών, ακροβατικής αυθαιρεσίας. Σμήνος ευθέτων εξυπηρετήσεων — ανέφελος και πάνδημος Ηρώδης, εκκωφαντικών απομονώσεων και περιστροφικών εξιλασμών. Εκκρίσεις αφιλοκερδείς, ευνοϊκοί λαμπτήρες. Πυροσβέστης εθελοτυφλών προς τα βελουδένια περιθώρια, και καταστρατηγών την υποτείνουσαν μεταξύ λιθίνων παραδείσων. Συλλήψεις ενδομύχων αναιρέσεων, παρεμφερών με Καναρίους νήσους — τρία πουλάκια κάθονται, κατάπλασμα, λεκάνη…
Πλάτων Χαρμίδης [= Ναπολέων Λαπαθιώτης], περ. Πνευματική Ζωή, τχ. 41 (10 Φεβρ. 1939) 39.
